EXHIBITION #1

De installaties en performances van Kris Verdonck vormen een reflectie op de ‘huidige staat van de wereld’, met zijn milieuproblematiek, ecologische rampen en oorlogen. Facetten van een herkenbare wereld worden vertaald, uitvergroot of naar de oppervlakte gehaald. Het spanningsveld tussen mens en machine, mens en maatschappij en mens en natuur creëert een sfeer van ‘Unheimlichkeit’ of bevreemding in zijn werk. In Z33 focust Kris Verdonck enerzijds op de verwarring en vervreemding van de mens in zijn omgeving. Anderzijds richt hij zich op de verwarring van de wereld zelf waarin de Apocalyps eigenlijk al heeft plaatsgevonden. Dat laatste beeld krijgt in Z33 gestalte in een nieuw werk: EXOTE. Deze ‘tuininstallatie’ bestaat uit een selectie van de meest invasieve niet-inheemse plant- en diersoorten in België, die een reëel gevaar voor de biodiversiteit, economie en volksgezondheid in zich dragen.

EXOTE maakt deel uit van een groter parcours met verschillende reeds bestaande projecties en installaties van Kris Verdonck. Enkele daarvan werden al getoond in de parcoursvoorstelling K, a Society (2010), waarin Verdonck beelden toont uit een Kafkaiaanse maatschappij: overgeperfectioneerd en bevreemdend. In Z33 verhuizen de werken voor het eerst van de theaterruimte naar een context voor beeldende kunst, wat zorgt voor een andere tijds- en ruimtebeleving voor de tentoonstellingsbezoeker.

Naast de installaties en projecties in Z33 onderzoekt Kris Verdonck ook de stad als toonplek. In de Hasseltse stedelijke ruimte integreert hij de nachtelijke projectie DUMP als een ‘schilderij voor de stad’.

De projecten die tentoongesteld werden tijdens EXHIBITION #1 zijn:

FRIEZE (2010)
DANCER #3 (2010)
MOUSE (2010)
GOSSIP (2010)
PELLET (2010)
HUMINID (2010)
SYNCOPE (2009)
PRESYNCOPE (2010)
EXOTE (2011)
WAREHOUSE OF MACHINERY

WAREHOUSE OF MACHINERY- Opslagplaats van machinerie, gebruikt in performances en installaties (2003-2011) van Kris Verdonck 

De 'machinerie', toestellen en objecten die zich achter de schermen van een performance / voorstelling bevinden, worden in deze ruimte zichtbaar gemaakt. De machines zien er vaak uit als middeleeuwse (martel)tuigen. Tegelijk zijn het dikwijls hoogtechnologische objecten, die complexe functies vervullen. Ze vormen een groot contrast met de extreem esthetische beelden die ze produceren.
Het overzicht van machinerie en performances / installaties speelt in op het spanningsveld tussen mens en machine in onze huidige samenleving. Welke relatie kan/wil/moet de mens met de technologie aangaan? Hoe moeilijk is de evenwichtsoefening tussen menselijke controle en machinale overgave? Het zich overleveren aan de machine kent heel wat gradaties: van het niet-meer-zonder-GSM-kunnen tot de afhankelijkheid op leven en dood van iemand aan een beademingsmachine.
"De acteurs, personages van Kris Verdonck [...] maken de overgang van mens naar machine. Het zijn bijna-cyborgs. Maar precies in dat 'bijna' zit hun tragiek. Het zijn tussenwezens, volop in transitie en lijdend onder het feit noch het ene noch het andere te zijn. [...] In de vroegere installaties van Kris Verdonck wordt zowel de mens die machine wordt als de machine die mens wordt benaderd."

"Een sfeer van 'Unheimlichkeit' kenmerkt het werk van Kris Verdonck. Het woord 'unheimlich' – het was Freud die dit gevoel onder onze aandacht bracht – laat zich moeilijk vertalen: vreemd, onbegrijpelijk, geheimzinnig, angstwekkend, verbonden met bovennatuurlijke krachten. Letterlijk betekent un-heim-lich: wie geen huis meer heeft, wie nergens thuishoort. Wie losgeslagen is van het vertrouwde." 

Tekst: Marianne Van Kerkhoven