Kunstenaars in residentie

Om jongere (podium)kunstenaars te ondersteunen bij het ontwikkelen van technische aspecten van hun werk, biedt A Two Dogs Company jaarlijks een aantal residenties aan. Het doel is om ontwikkeling van technische elementen (machines, lichtinstallaties, klank, projectie, …) te combineren met dramaturgisch-inhoudelijke gesprekken. We stellen het materiaal, de machines en de benodigde ruimte ter beschikking in het atelier en begeleiden waar nodig.

Elevations is een geluidsinstallatie geïnspireerd op de dub-techno, een muziekstijl die minimale techno combineert met Jamaicaanse dub, waaraan ze het uitgebreide gebruik van delays ontleent. Volgens onderzoeker Alessio Kolioulis is het effect van “kunstmatige spanning”, geproduceerd door dub-techno een kenmerk van een “hybride futuristische nostalgie”. De opake texturen, harmonische eenvoud en microvariaties in motieven, maken van dub-techno inderdaad de uitgelezen muziekstijl voor de melancholie van het einde van een feest, het moment waarop lichamen tot rust komen en de nacht overgaat in de dag.  

De natuurlijke verspreiding in de ruimte van het geluid zorgt voor een immersieve ervaring van het publiek. Het Organous bestaat uit verschillende modules die opgesteld kunnen worden zoals je wil. In het midden van de installatie baden de toeschouwers in een oceaan van geluiden, afkomstig uit de vier hoeken van de ruimte, maar ze kunnen zich ook verplaatsen en dichter bij de buizen van het instrument komen. Zo ontstaan er nieuwe kwaliteiten: terwijl je op afstand de muziek zich als een auditieve halo verspreid beter als geheel kan beluisteren, laat de nabijheid toe om het hele klankenpalet van het instrument te ontdekken. Op deze manier wordt er anders naar orgelmuziek geluisterd dan zoals dat normaliter van op afstand gebeurt.

De scenografie wordt gemaakt door Kris Verdonck, en versterkt de toeschouwerservaring. Gekend voor zijn immersieve installaties, zal hij op poëtische wijze de atmosfeer van de chill-out – de ruimtes op technofeestjes waar de dansers even kunnen rusten – vertalen naar deze nieuwe situatie. Het licht zal een bijzondere rol spelen, en kan ritmische elementen suggereren die niet in de muziekscore zelf zitten, als een metafoor voor de techno-esthetiek. Door de computer de controle te geven over een eeuwenoud instrument en het publiek onder te dompelen in een hybride geluidsomgeving waar akoestiek en digitaal elkaar kruisen, creëert Elevations een muzikale ervaring waarin categorieën door elkaar vloeien. 

Mustaf Ahmeti (°1995, die/hun) is een performance kunstenaar geboren in Pristina, Kosovo. In 2021 is die afgestudeerd als dramakunstenaar in de master opleiding aan KASK, Gent. Mustafs praktijk vertaalt zich naast acteren ook in fysiek en abstract beeldend werk en performance kunst. Door het lichaam als onderzoeksgebied centraal te zetten doet die aan de hand van rituelen een poging om de relatie tussen de mens en ‘het vreemde’, tussen mens en natuur, natuur en cultuur, angst en controle te bevragen. In hun werk wil die los komen van reducerende ideologieën, waarden, normen en waarheden om zo onszelf – en daarmee ook het vreemde – te (her-)ontdekken.

Mustaf zal een verdraaid perspectief brengen op de historische satyr om een andere kijk te genereren op de hedendaagse tijdsgeest. De hybride figuur van de satyr wordt in TROPICAL HAPPINESS naar het nu gebracht als een hedendaagse cyborg tussen lichaam en technologie, natuur en cultuur, privé en publiek, angst en controle. Het wordt een transdisciplinair werk op de grens van beeldende kunst en performance kunst. Ahmeti zal de satyr zelf belichamen.

Als hybride tussen mens en technologie, is de cyborg al sinds Donna Haraways Cyborg manifesto een queer wezen dat grenzen, normen en andere dualismen verstoort. In de feministische visies op de cyborg staan de materialiteit en belichaamde kwaliteiten ervan centraal, twee zaken die ook voor Mustafs satyr van belang zijn. Tegelijk is de cyborg in deze performance ook een poging om de specifieke tussenperiode waarin de mensheid zich momenteel bevindt, vorm te geven. Het proces van transformatie, of het nu gaat over de klimaatcatastrofe, economische crises of politieke omwentelingen, maakt dat de mens steeds onaf is en zich bevindt tussen een vorige en toekomstige fase.

Première op 6 oktober tijdens Radiant Nights #9 in deSingel, Antwerpen
Concept en performer: Mustaf Ahmeti
Geluidsontwerp: Gizem Karaosmanoğlu aka KOO
Dramaturgie: Kristof van Baarle
Coproductie: deSingel, A Two Dogs Company
Met de steun van: de Vlaamse Gemeenschap
Bijzondere dank aan: marionette kunstenaar Paul Contryn